ผลกรรมจากการฆ่าเห็บหมัดจำนวนมาก

ข้าพเจ้าขอเล่าประสบการณ์จริงที่เกิดขึ้นกับตัวข้าพเจ้าเอง  เหตุการณ์ตอนที่ข้าพเจ้าได้ลงมือกระทำกรรมไม่ดีนั้นได้เกิดขึ้นเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วค่ะ

ข้าพเจ้ารักสุนัขมาก ตั้งแต่จำความได้จะมีสุนัขอยู่ข้างกายเสมอ จนมีลูกต้องเลิกเลี้ยงสุนัขเพราะลูกชายเป็นภูมิแพ้ ไม่สามารถเลี้ยงสัตว์ใดๆ ได้เลย

ด้วยความที่เป็นคนรักษาสุนัขมาก ก็จะเกลียดพวกเห็บหมัดที่เกาะบนตัวสุนัขมากเช่นกัน ตอนนั้นคิดแค่ว่าเห็บหมัดมันทำร้าย มันดูดเลือดสุนัขเรา เราต้องฆ่ามัน  ดังนั้นข้าพเจ้าจะเห็นเห็บหมัดไม่ได้เลยต้องบีบ เผา ฆ่ามันทุกวิถีทางเพื่อให้พวกมันออกไปจากสุนัขแสนรักของเรา

ยิ่งช่วงที่สุนัขติดสัตว์ จะไปติดเห็บหมัดจากสุนัขตัวอื่นมาด้วย ช่วงนั้นจะทำการกำจัดแบบวางแผนการฆ่า เห็บหมัด เลยค่ะ (ฟังดูโหดเนอะ)  แต่ก็โหดจริงๆแหละ สำหรับพวกเห็บหมัด

แผนการฆ่าเห็บหมัดก็คือ จะดึงมันออกมาจากตัวสุนัข แล้วเอามันไปลอยน้ำมันบ้าง เผาสดๆบ้าง บีบ เอาหินทุบ อาบน้ำสุนัขด้วยยาฆ่าเห็บหมัด สารพัดที่จะฆ่า วันหนึ่งๆ ก็หลายร้อยตัวเลย (ช่วงติดสัตว์)

ข้าพเจ้าทำเช่นนี้มาตลอดเป็นระยะเวลาหลายปี

จนมีอยู่ช่วงหนึ่ง ข้าพเจ้าทำการฆ่าเห็บหมัดเยอะมากเพราะยิ่งฆ่าก็เหมือนพวกมันจะยิ่งเยอะขึ้นทุกที เพิ่มพูนขึ้นมาก ถึงขนาดว่าไต่ตามบ้านเรือนเลยค่ะ ข้าพเจ้าเห็นเช่นนั้นยิ่งแค้น ยิ่งเกลียดพวกมันมากขึ้น เอาไฟแช็คจุดไล่เผามันทีละตัว ๆ เอามากองรวมๆ กันได้เป็นหมื่นเป็นแสนตัวเลยก็ว่าได้ค่ะ 

วันนี้หมด วันรุ่งขึ้นพวกมันไม่รู้มาจากไหนกันอีก ข้าพเจ้าก็ฆ่าพวกมันอีกเช่นเคย

เป็นอยู่เช่นนี้ทุกวัน ๆ จนสุดท้าย ข้าพเจ้าอยู่บ้านนั้นไม่ได้เลย เพราะเห็บหมัดเยอะมาก มากจนไม่สามารถนั่ง นอนได้ มันไต่ขึ้นตามตัวเลยค่ะ ข้าพเจ้าจึงต้องย้ายบ้านหนีพวกเห็บหมัดเลยล่ะ

คราวนั้นก็คิดว่าคงหมดกรรมกันแล้ว  เพราะต้องย้ายบ้าน อพยบกันทั้งครอบครัวเลย

ยังค่ะกรรมยังไม่หมด ข้าพเจ้ายังชดใช้กรรมให้เขาไม่เพียงพอเพราะฆ่าพวกเขาไว้เยอะมาก ๆ แถมวางแผนการฆ่า (ฆ่าด้วยเจตนาให้เขาทรมานก่อนตาย)

เมื่อ 2 ปีกว่าๆ ที่ผ่านมา  ข้าพเจ้าปวดท้องหนักมาก ปวดแบบทรมานมาก ๆ เหมือนโดนบีบท้อง บีดไส้ บางทีก็ร้อนข้างในท้อง  ไปหาหมอหลายที่มาก ตรวจทุกอย่างเพื่อหาสาเหตุการปวดท้องนี้

เชื่อไหมค่ะ คุณหมอไม่สามารถหาสาเหตุได้ เพราะผลการตรวจทุกอย่างออกมาว่า ข้าพเจ้าปกติ ไม่มีผิดปกติใด ๆ ในช่องท้องเลย ขนาดว่าหมอที่ฝรั่งเศสนะคะ ยังหาสาเหตุไม่ได้เลย

ยังโชคดีที่สามีเชื่อเรา ว่าเราปวดมากจริงๆ สามีพาไปตรวจหลายที่มากๆ เปลี่ยนหมอหลายท่าน ก็ไม่พบสาเหตุได้เช่นเดิม จนหมดปัญญากัน หมดค่าตรวจไปเยอะ ทั้งๆ ที่เมืองนอกรัฐจะช่วยออกค่ารักษาพยาบาลให้บางส่วนนะคะ  ก็ยังต้องจ่ายค่าส่วนต่างไปเยอะพอสมควร เป็นหลักแสนบาท เลยค่ะ

ก็ไม่อาจหาสาเหตุใดๆ  ได้เลย 

หมอลงความเห็นว่า ข้าพเจ้าเป็นโรคเครียดจนปวดท้องรุนแรง เท่านั้น 

ข้าพเจ้ารู้ว่ามันไม่ใช่แค่นั้นแน่นอน โรคที่หมอว่าอาจเป็นจริงแต่เกิดหลังจากเครียดว่าหาสาเหตุและรักษาไม่ได้น่ะ  

และก่อนหน้านี้ข้าพเจ้าจะเป็นโรคเกี่ยวกับท้องเยอะมาก ไม่ว่าจะเป็นแผลในกระเพาะอาหาร ลำไส้เล็ก สำไส้ใหญ่ อักเสบ ไส้ติ่ง  โอ้ย..ผ่าตัดเกี่ยวกับท้องมาไม่รู้จะกี่ครั้ง ก็ยังปวดทรมานไม่เท่าครั้งนี้เลย

ข้าพเจ้าปวดท้องอย่างทรมานมาเป็นเวลา 1 ปีเต็ม ๆ   เมื่อหาวิธีการรักษาแบบวิทยาศาสตร์ไม่ได้แล้ว ข้าพเจ้าจึงหันเข้าพึ่้งธรรมะ  ศึกษาและปฏิบัติธรรม และพระกรรมฐานมาตั้งแต่นั้น

เชื่อหรือไม่ว่า แค่ 1อาทิตย์หลักจากที่ข้าพเจ้าลงมือปฏิบัติพระกรรมฐาน ข้าพเจ้าหายปวดท้องอย่างปลิดทิ้ง ไม่ต้องกินยาแก้ปวดแม้แต่เม็ดเดียว อีกเลย (ก่อนหน้านั้นต้องกินวันเกือบ 10 เม็ดค่ะ)

ข้าพเจ้าและสามีประหลาดใจมากเป็นไปได้อย่างไร  วันที่ไปพบหมอตรวจตามนัด ก็บอกหมอว่าหายปวดแล้ว หมอก็ยังงง ว่าหายได้อย่างไร

เหตุนี้เองทำให้ข้าพเจ้าสนใจและศึกษา ปฏิบัติธรรมอย่างจริงจัง

จนวันหนึ่งข้าพเจ้าถึงบางอ้อได้รู้ สาเหตุที่ทำให้ข้าพเจ้าปวดท้องทรมานมากนั้น เป็นเพราะอะไร จากภาพนิมิตที่เกิดในสมาธิ    ภาพที่เห็นนั้นช่างโหดร้ายเหลือเกิน เป็นภาพที่ข้าพเจ้ากำลังกระหน่ำฆ่าเจ้าเห็บหมัดนั้นเอง และอีกภาพที่เห็นคือพวกเขาอยู่กันในท้องของข้าพเจ้า เป็นภาพที่ขยะแขยงและน่ากลัวมาก ๆ  จากนั้นมา ข้าพเจ้าทำบุญ แผ่เมตตาทุกครั้งจะนึกถึงพวกเขาเสมอ หลังจากที่ได้เห็นภาพนิมิตนั้นแล้ว ข้าพเจ้าก็กลับมาปวดท้องอีกในบางครั้ง แต่ไม่มากเหมือนเมื่อก่อนแล้วค่ะ

ใครจะคิดบ้างว่าการฆ่าสัตว์เล็ก ๆ จะส่งผลกรรมให้เราหนักถึงเพียงนี้ ข้าพเจ้าได้เป็นโรคเกี่ยวกับท้องสารพัด ทั้งที่หาสาเหตุได้และหาสาเหตุไม่ได้ โดนผ่าท้องมานับครั้งไม่ถ้วน 

ทุกวันนี้ถึงแม้ข้าพเจ้าจะไม่ปวดทรมานเหมือนเมื่อ 2ปีกว่าที่แล้วก็ตาม แต่ก็ยังปวดอยู่ในบางครั้ง ยิ่งหน้าหนาวข้าพเจ้าจะปวดมาก  ปวด ๆ หาย ๆ  จนตอนนี้ทำใจได้แล้ว อยากปวดก็ปวดไป อยากทำอะไรก็ทำเถิดเพราะข้าพเจ้าเคยทำท่านไว้ อย่างไรก็หนีไม่พ้น กฏแห่งกรรม